κηλίδες ενός cartoon

 

Βουταει τα ακρα της στο μαυρο μελάνι

και αφηνει ιχνη  στην λευκη επιφάνεια.

Μαζι με το μελανι ,φευγουνε και μερικα νεκρα κυτταρα.

Το cartoon κοιταζει το μελανι να απλωνεται,και υπαρχει μια στιγμη

τελειως χαρακτηριστικη που αυτο , δηλαδη το υλικο αρχιζει να εχει απαιτησεις,θελει να απλωθει στο χωρο να ξεφυγει απο τα ορια του παραλληλογραμου

και να ενωθει με το cartoon.

Το cartoon καταλαβαινει παντα ακριβως ποτε ειναι η στιγμη.

Και κανει ενα βημα πισω.Αφηνει απο τα χερια της την πενα.

Θελει να μεινει στο δικο της χωρο,με τις δυο του διαστασεις ,τον γνωριμο και χωρις εκπληξεις.

Ο κοσμος των τριων διαστασεων λιγο την απωθει.

Οταν τα φωτα χαμηλωσουν ριχνει κρυφες ματιες θαυμασμου,

ξανα και ξανα,στο μαυρο απλωμενο μελανι .

Αυριο ξερει οτι θα δει στα ματια των αλλων μια τεραστια παρανοηση.

Θα της αποδωσουν τις μαυρες κηλιδες καθως κανεις δεν υποψιαζεται οτι και η ιδια ειναι απλα ενα δημιουργημα

σε μια στιγμη εμπνευσης.

Το cartoon μενει μονο οταν ο δημιουργος φευγει απο το εργαστηριο του.

Και κανει παντα ,μα παντα το ιδιο λαθος.

Σκαλιζει τα εργαλεια του και βουταει τα ακρα της στα μελανια ακουμπωντας τα μετα πανω στα πεταμενα χαρτια.

 

 

 

be..bad

 

Γυρίζοντας θυμήθηκε τον καινούργιο της «φίλο»Be bad ,enjoy life,της είπε στο μήνυμα που της είχε στείλει αργά ένα βραδυ,και ήταν αυτό ακριβώς που ήθελε ακούσει εκείνη την ώρα. 

 

Το λερωμένο χρώμα της σκουριας,τοσο γνωριμο,τοσο οικείο…την κύκλωνε πάλι τον τελευταίο καιρο.Ηταν κι’αυτοι οι λεκεδες στο ταβανι,καταλοιπα της προ διετίας πλημμύρας,που ειχαν εγκατασταθεί στο ντεκορ,αδιαφοροι δηθεν,αλλα διαβρωτικοι στην πρώτη ευκαιρία. 

Οι λεκεδες ήταν γυρω της ακόμα και αν έβγαινε εξω,στο δρομο,δεν ζούσε στο Παρίσι ούτε καν στο Nashville του Tennessee,περπατούσε και σκόνταφτε πάνω σε λεκεδες με ζεστά γηινα χρώματα και συγκεχυμένα όρια.

Είναι κάποιες ταινίες επιστημονικής φαντασιας,οπου τεχνολογία και παρακμή

συνθέτουν το σκηνικό και αυτό ακριβώς ήταν το περιβάλλον της

Έμενε να βρει το soundtrack και θα είχε ήδη δυο στοιχεία ,για μια ωραία ,συγκινητική ιστορία .Βoy meets girl,girl meets boy..

Η ίδια φυσικά στο ρολο του σκηνοθετη- bad,bad girl enjoys life.

 

Και τότε λοιπόν τι συνεβαινε?……ηταν μέσα στο εργο.

Αυτή ήταν ο χαρακτήρας…ανατρίχιασε στη σκέψη αυτή

Και στη σκέψη ότι κάπου αλλού ένα κακό κορίτσι που απολαμβάνει τη ζωη,γραφει το σενάριο πάνω στο οποίο παιζόταν η ζωή της.

Πήγε για ύπνο με την σκέψη ότι είναι ένα cartoon ,και αυτό καθόλου δεν την χάλαγε.

Απλά ήθελε χρόνο για να το αποδεχτεί.

 

Ποιος σου είπε ότι εσύ αποφασίζεις?

 

Ηταν ενα χαριτωμενο cartoon

 

Δεν ζωγραφιζε.

Βουτουσε τα ακρα της στο μελανι.

Και τα χναρια τους αποτυπωνε στο χαρτι.

Μαζι με το μελανι καποιες φορες ,

εφευγαν και λιγα νεκρα κυταρα.

Ηταν ενα χαριτωμενο cartoon.

Oμως αυτο δεν αρκουσε,

ηθελε να γινει υλη,

ζωντανη,φθαρτη,ανακυκλουμενη υλη.

Ν’αποκτησει διαστασεις,νευρα,εσωτερικα οργανα

κυκλοφοριακο και αρτηριες.

baza -art(μην ξαναβαλεις εσπαντριγιες)

 

Η εισοδος  της πολυτελους κατοικιας ειχε κατι ανησυχητικο.

Περιμενοντας καθησε σε μια απο τις αναπαυτικες πολυθρονες με τα βελουδινα καλυματα.

Γυρω του καμαριερες εν δραση με ολα τους τα συνεργα σε ετοιμοτητα.

Περμενε.Τι ομως?

Καποια στιγμη μετα απο αιωνες,δεν θυμοταν πια γιατι ηταν εκει.

Σηκωθηκε να φυγει.

Και τοτε…..

Τα επιπλα ,οι αναπαυτικοι καναπεδες ,οι πολυθρονες ετρεξαν πισω του.

Πεφταν πανω του,τον κυνηγουσαν ,τον ειχαν σχεδον ακινητοποιησει,οταν μια καμαριερα τον πλησιασε και του ειπε καθησυχαστικα.

Ειναι το συστημα ασφαλους λειτουργιας κυριε.Παντα αντιδρουν ετσι οταν τα εγκαταλειπετε,ειδικα οσο φορατε εσπαντριγιες.

It’s just art,my friend!

just a  mind game!

Δεν κανει τη ζωη μας καλυτερη ,ουτε ευκολοτερη

δεν μας κανει καν καλυτερους ανθρωπους

αλλα δεν θα ζουσαμε και χωρις αυτη…

Καποτε ενας φιλος μου ειχε δωσει ενα βιβλιο

«Ψυχολογικα παραδοξα» του Μαξ Νορνταου.

Ποτε δεν το διαβασα ολο, ουτε και ξανακουσα γι’αυτον τον φιλοσοφο ποτε.

Εκλαικευμενη φιλοσοφια μου φανηκε και δεν ταιριαζε μ’αυτα που ηθελα τοτε να κανω στη ζωη μου.

Ομως η τεχνη ειναι ενα παραμυθι.

Υπεροχο. -ομως παραμυθι.

/

Αν επικρατουσαν οι αποψεις του Νορνταου μαλλον δεν θα υπηρχε τεχνη και αν υπηρχε θα ηταν βαρετη και αποστειρωμενη.Συμφωνα μ’αυτες, η τεχνη ειναι ενα νοσηρο δημιουργημα διευθαρμενης φαντασιας-και μιλαει για τον Εμιλ Ζολα ,τον Σαιξπηρ,τον Ιψεν και αλλους, τετοιου μεγεθους καλλιτεχνες.

/

Μιλαει για αηδεστατα παθη παραδοξοτητες και ρηγματα διανοητικης και ψυχικης ισοροπιας,και δεν βλεπει κανενα φαρμακο που θα σταματησει αυτη την αυτοδηλητηριαση της φαντασιας του αναγνωστικου κοινου με τις λογοτεχνικες σαπιλες.

Προτεινει δε να εξοριστουν οι μυθιστοριογραφοι σε ησυχα και ειρηνικα χωρια,αναμεσα σε γεροδεμενους χωριατες η αλλοιως να πειστουν  να παρουσιαζουν στο κοινο μονο γεγονοτα βεβαιωμενα στατιστικα,αντι να παρουσιαζουν διανοητικη παθολογια.

/

Αυτα λεει ο κ.Νορνταου και δεν τον εχω ακουστα απο τοτε,

-ευτυχως -,το ιδιο ευχομαι και σε ολους εσας.